Ответ

Обратите внимание: данное сообщение не будет отображаться, пока модератор не одобрит его.
Вложения и другие параметры
Вложения:
Отмена Загрузка
Перетащите файлы сюда или используйте кнопку для добавления файлов
Отменить все Загрузить все Добавить файлы
(Удалить вложения)
Доступные типы файлов: doc, gif, jpg, mpg, pdf, png, txt, zip
Ограничения: максимум вложений в сообщении — 4 (4 осталось), максимальный размер всех файлов — 2 МБ, максимальный размер одного файла — 1 МБ
Обратите внимание: вложения не будут видны, пока модератор не одобрит их.
ALT+S — отправить
ALT+P — предварительный просмотр

Сообщения в этой теме

Автор Oiseau
 - 11 декабря 2024, 10:36
Забавно, что автозамена в белорусском тексте норовит вставить букву ў там, где её быть не должно (а по правилам она может стоять только после гласной, исключение лишь поэтический текст, где ў после согласной можно поставить ради размера). Произнести согласный + ў гораздо труднее, чем просто ў (хотя возможно). Пишу "далейшым уладкаваннем" - автозамена подставляет "ўладкаваннем". Почему ей так "нравится"? Возможно, вариант слова с ў неслоговым встречается чаще, когда слово идёт после другого.
Автор Oiseau
 - 10 декабря 2024, 12:48
Никогда не задумывался, но моё внимание обратили на то, что белорусский сцізорык "перочинный нож" родствен англ. scissors. Через польский, но там твёрдое сочетание sc - scyzoryk. Встречались формы  сцызо́рык, сузо́рак, слюзо́рык, цызо́рык.
Автор From_Odessa
 - 09 декабря 2024, 22:35
С родным русским и вторым украинским белорусский понимаю почти без проблем. Для русскоязычного монолингва изначально, вероятно, это труднее, как и украинский для него. Наверное, взаимопонятность между украинским и белорусским выше, чем у этих двух языков с русским, хотя точно не знаю, только предполагаю на базе имеющихся особенностей в истории развития трех восточнославянских языков.
Автор Poirot
 - 09 декабря 2024, 22:24
Как-то слушал знаменитую белорусскую песню "А я лягу прилягу". Понял почти всё.
Автор coelum
 - 09 декабря 2024, 20:08
Цитата: Oiseau от 09 декабря 2024, 19:30
Цитата: coelum от 09 декабря 2024, 19:23Вообще, зачем для мягких вариантов ГКХ изобретают специальные буквы: ЖЧШ. Тогда почему нет букв для мягких БВДЗЛМНПРСТФ. Чем КГХ отличается от остальных согласных, которые палатализуются перед переднеязычными гласными (в том числе Ь) по умолчанию. Почему мягкую Л обозначают как ЛЬ, а мягкую Г - как Ж вместо ГЬ: долька книгька. Ведь такое написание не только избавляет от лишних букв, оно этимологически и морфологически обусловлено.

В белорусском есть палатализация Г - З, Х - С, К - Ц.

Значит, надо писать кнігь1ка (кніжка)

И "у кнігь2е" (у кнізе)

А то непонятно, как палатализовать.

Не надо: кніжка = кнiгька, кнізе = кнiзе. Буква З никуда не девается, поскольку /з/ в славянских языках возникло не только из II Палатализации. Но, если вы хотите добиться в этом случае реализации морфологического принципа в полной мере (чтобы корень кнiг был неизменен), то можете восстановить ять, - по закону II Палатализации /кгх/ переходят в /цзс/ именно в позиции перед ятем: кнiзе = кнiгѣ.
Автор Oiseau
 - 09 декабря 2024, 19:30

Цитата: coelum от 09 декабря 2024, 19:23Вообще, зачем для мягких вариантов ГКХ изобретают специальные буквы: ЖЧШ. Тогда почему нет букв для мягких БВДЗЛМНПРСТФ. Чем КГХ отличается от остальных согласных, которые палатализуются перед переднеязычными гласными (в том числе Ь) по умолчанию. Почему мягкую Л обозначают как ЛЬ, а мягкую Г - как Ж вместо ГЬ: долька книгька. Ведь такое написание не только избавляет от лишних букв, оно этимологически и морфологически обусловлено.

В белорусском есть палатализация Г - З, Х - С, К - Ц.

Значит, надо писать кнігь1ка (кніжка)

И "у кнігь2е" (у кнізе)

А то непонятно, как палатализовать.
Автор Oiseau
 - 09 декабря 2024, 12:39
https://www.veselka.by/?p=5311

Алена Масла. Трыццаць сланоў ці адзін камп'ютар?

ЦитироватьПаспрачаліся камп'ютар з мабільным тэлефонам, хто з іх у сучасных людзей больш часу забірае.

– Тут і думаць няма чаго, – кажа камп'ютар, – сучасныя людзі дзякуючы мне ў анлайн-гульні гуляюць, праз скайп размаўляюць, у сацыяльных сетках сядзяць, рознымі праграмамі карыстаюцца: і тэксты набіраюць, і ў фоташопе фотаздымкі апрацоўваюць, і карціны ствараюць... Ды што там казаць! Праз інтэрнэт і працуюць, і тавары ў крамах замаўляюць. Той-сёй з заўзятых камп'ютаршчыкаў можа ўжо і з дому не выходзіць...

– Ха, здзівіў! – азваўся мабільны тэлефон. – Ды ўсё гэта ўжо і я людзям даць магу. У інтэрнэт праз мяне выйсці – калі ласка! Эсэмэску адправіць, паразмаўляць – колькі заўгодна! Са мной і музыку можна слухаць, і фатаграфаваць, і відэаролікі здымаць... І невялічкі я, зручна мяне з сабой насіць – вось нездарма ж мабільным завуся!

– Затое праз цябе вялікія аб'ёмы інфармацыі не перадасі! – упарціўся камп'ютар, і спрэчка не заканчвалася яшчэ доўга.

А ў тым пакоі, дзе спрачаліся камп'ютар з мабільнікам, стаяла на паліцы вялікая кніга – энцыклапедыя. Яна захоўвала інфармацыю пра шматлікія рэчы і з'явы – ад літары А да літары Я, таму ведала багата. Была яна аддрукавана на паперы – як і тысячы тысяч кніг-папярэдніц. Гісторыя папяровых кніг пачынаецца ў глыбіні стагоддзяў, таму энцыклапедыя была, як і большасць яе суродзічаў, разважлівай і мудрай.

– Эх вы, моладзь! – сказала яна дакорліва. – Знайшлі, чым выхваляцца: хто больш часу забірае! Страшэнна памылковая пастаноўка пытання! З карысных прыстасаванняў адразу вас у нейкіх бандытаў ператварае. Так і хочацца нагадаць, што доўгае сядзенне за камп'ютарам і балбатня праз мабільны тэлефон здароўю людзей шкодзіць. Дзецям – асабліва. Вы лепш расказалі б, якая карысць ад вас!

А праўду кажа кніга! Камп'ютару і мабільнаму тэлефону ажно сорамна стала.

– Сапраўды, – кажа камп'ютар, – мяне задумалі як памочніка людзям. ЭВМ – электронна-вылічальныя машыны – былі створаны для здзяйснення і паскарэння вылічальных аперацый. Былі гэтыя машыны вялікія, займалі цэлыя пакоі. Першая ЭВМ важыла ажно 27 тон – гэта вага амаль трыццаці дарослых сланоў! Цяпер нават уявіць такое складана. ЭВМ – гэта мой найбліжэйшы продак. А калі капаць наш радавод глыбей, то трэба згадаць і лічыльныя палачкі, і фінікійскія гліняныя фігуркі, і абак – лічыльнікі інкаў... Лагарыфмічная лінейка, механічны арыфмометр – таксама мае блізкія сваякі.

– І я багатую радаслоўную маю! – захваляваўся мабільны тэлефон. – Найперш варта сказаць пра маю кітайскую радню: у Кітаі ў 968 годзе з'явіўся тэлефон для размоў па трубах. Існаваў і вяровачны тэлефон, а потым узнік і электрычны. Але ўсё гэта правадныя тэлефоны, а правобразам мабільнага стала рацыя. Мабільны тэлефон – пераноснае прыстасаванне для камунікацыі – з'явіўся прыблізна семдзесят гадоў таму. Калісьці, зусім нядаўна, быў рэдкасцю. А цяпер у кожнай сям'і па некалькі мабільных тэлефонаў...

– Добра, калі ўнукі не забываюцца патэлефанаваць бабулям і дзядулям, дзеці – бацькам, – уставіла сваё слова кніга. – І сустрэчы з сябрамі не праз інтэрнэт, а ў рэальным жыцці нашмат больш карысці і цікавасці прыносяць. Вы ўжо, сябры, знайдзіце магчымасць вашым гаспадарам-карыстальнікам пра гэта нагадаць.